IC-IR plan - Train World

In 1973 maakte de oliecrisis een einde aan de welvaartseuforie in de westelijke wereld. De economie kwam in een dip terecht. De koopkracht verminderde en de overheid bezuinigde. De NMBS moest belangrijke investeringen uitstellen. Wél stemde de oliecrisis tot nadenken over mobiliteit. De spoorwegen bleken plotseling erg belangrijk te zijn voor de samenleving. Om onze olieafhankelijkheid te verminderen, werden nog meer spoorlijnen onder draad gebracht, ook al was dat onvoldoende om de auto te kunnen beconcurreren. De NMBS liep achter de mobiliteitsfeiten aan.

Ook in de jaren tachtig bleven de middelen voor het spoor beperkt. De financiële situatie van de NMBS was intussen dramatisch geworden. Op 3 juni 1984 werd het spraakmakende IC-IR-plan ingevoerd.

IC’ staat voor ‘InterCity’ (treinen die enkel de grote stations aandoen) en ‘IR’ voor ‘InterRegio’ (treinen die verschillende regio’s met elkaar verbinden maar meer stoppen dan IC-treinen).

De treinen gingen rijden volgens een dienstregeling met vaste vertrek- en aankomsttijden. Dat was duidelijk voor de reiziger. Maar IC-IR was in de eerste plaats een besparingsplan. Veel baanvakken en stopplaatsen gingen dicht. Het goederenvervoer werd eveneens geherstructureerd.

Raadpleeg hier het gedetailleerde rapport dat in 2004 door TSP ("Toerisme en SpoorPatrimonium") werd opgesteld.

Reclamecampagne ter promotie van het nieuwe IC-IR-plan van 1984.

In 1998 werd het IC/IR-plan nog verder uitgewerkt. Uitleg door De heer Antoine Martens, toenmalige Bestuurder - Adjunct-Directeur-Generaal van NMBS:

Reclamecampagne ter promotie van het IC-IR-plan van 1998.